Berlinda A. Reurink

Misschien herken je het wel; je ontmoet iemand voor de allereerste keer en het voelt alsof jullie elkaar al jaren kennen. Jullie hebben dezelfde interesses, veel overeenkomsten en het klikt bijzonder goed. 

of

Misschien herken je het wel; je ontmoet iemand voor de allereerste keer en het voelt alsof de bliksem inslaat, donderslag bij heldere hemel en je voelt op dat moment dat iets nooit meer wordt wat het was.

In beide situaties zijn termen als ´tweelingzielen´, ´soulmates´of ´zielsliefde´ niet uitzonderlijk. En ga je erop googlen, dan lees je verhalen alsof je een hemel op aarde te wachten staat, als je je tweelingziel ontmoet. En toch is dat meestal niet het geval... 

Beide situaties kunnen zich heel mooi ontwikkelen, er kan een bijzondere vriendschap uit ontstaan of een lange en mooie relatie. Er komt nooit iemand zonder reden op je pad, altijd met een bedoeling. Zo hebben we ook vriendschappen en relaties met mensen waar we van leren en vice versa, de ander leert ook van ons. 

Maar... 

Het kan ook heel anders gaan. Ik maak het regelmatig mee in de praktijk. Dat maakt mede dat ik niet zo voor het labelen van de liefde ben... Liefde is liefde en liefde voel je. En wanneer je je hart volgt in de liefde, dan volg je ook het pad van je ziel. En zul je altijd op de juiste plek uitkomen... Ondanks dat liefde soms niet beantwoord wordt en we ons afgewezen voelen, of pijn ervaren, of veel verdriet hebben. 

Er komt een zwaar-verliefde cliente bij mij in de praktijk. Ze vertelt me dat ze iemand heeft ontmoet en dat ze sindsdien het gevoel heeft dat hij in haar bloed zit, onder haar huid zit en dat ze hem niet uit haar gedachten krijgt. Er is alleen een klein probleempje: Hij is gehuwd en vader van 3 jonge kinderen. Maar ze heeft zich ingelezen over tweelingzielen en ze weet zeker dat hij voor haar zijn gezin uiteindelijk zal verlaten. Want tweelingzielen komen uiteindelijk bij elkaar... Ik vraag haar hoe het contact momenteel gaat tussen haar en de man waar ze zo verliefd op is. Ze antwoord schoorvoetend dat ze al een half jaar geen contact hebben. Hij reageert nergens op... Als ze appt, krijgt ze geen reactie, als ze belt neemt hij de telefoon niet op. Ze hebben elkaar ontmoet op een feestje en die avond hadden ze elkaar gesproken. Daarna eigenlijk niet meer. Hij houd alles af. Nu had ze gelezen dat dat voorkomt bij tweelingzielen. Ze had gelezen dat de andere partij het niet aandurft, daardoor contact uit de weg gaat. Ik vroeg haar hoe ze vroeger met verliefdheid omging en of ze dan ook zo overtuigd was dat zij en de ander uiteindelijk bij elkaar zouden komen. Ze antwoord mij dat ze vaker verliefd is geweest en dat ze ook wel is afgewezen en liefdesverdriet heeft gehad. Maar dat was anders want toen wist ze niks van tweelingzielen, nu wel! ´Berlin...ik zie overal signalen dat we bij elkaar horen! Zit ik een film te kijken, is er een acteur met dezelfde naam. Overal wordt ik met hem geconfronteerd!´. Ik kom in het dillemma: Ga ik haar eerlijk vertellen hoe ik het zie en voel bij haar of laat ik haar geloven in datgeen wat zij zo graag wil geloven? Ik begin voorzichtig:´Als jij niks had geweten over tweelingzielen, zou je dan op hem wachten? Zou je dan willen dat hij zijn gezin verlaat? Zou je dan je leven zo ´on hold´ zetten?´. Ik zie tranen in haar ogen opwellen terwijl ze antwoord:´Nee... dan zou ik doorgaan met mijn leven. Dan zou ik niet willen dat hij zijn vrouw en kinderen pijn doet. Maar dit is anders, wij zijn tweelingzielen, dat hij met haar is getrouwd is gewoon een fout geweest die hij toendertijd heeft gemaakt´. Ik besluit het over een andere boeg te gooien:´Het kan ook zo zijn dat jij het zo voelt en ziet omdat je het gelezen hebt. De pijn van liefdesverdriet is vreselijk, maar als je het ervaart op de manier van het tweelingziel-principe, is het net of het voor een hoger doel is. Jouw focus ligt op hem. Daarom krijg je ook steeds zijn naam overal te zien. Vergelijk het met een nieuwe auto kopen, opeens zie je die auto overal, terwijl je die voorheen nooit zag´. Ze knikt begrijpend, maar ik zie dat ze het heel erg lastig vind. Ik weet dat deze client nog een lange weg te gaan heeft om dit anders te gaan zien... Ik weet ook dat het moeilijk voor haar te accepteren is dat de man, die zo in haar hele wereld verweven is door haar overtuigingen, waarschijnlijk nooit zijn gezin zal verlaten. Deze man heeft haar na hun ontmoeting geen enkel teken van leven gegeven. Zij was geraakt door de klik en heeft daar haar eigen invulling aan gegeven... 

Daarom heb ik moeite met het labelen van Liefde...of liefde in een hokje te stoppen. Voel en ervaar...Volg je hart. Het maakt niet uit of het je tweelingziel, soulmate, of wat dan ook is... Als er maar liefde is.